วันพฤหัสบดีที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2550

ไหว้พระจันทร์

ถึง…เพื่อน
หวัดดีจ้า เป็นอย่างไรบ้าง สบายดีนะ ไม่ได้เขียนมาหาเธอนานเลย เมื่อวันที่ 25 กันยายน ฉันไปเที่ยวงานไหว้พระจันทร์ที่เทศบาลอำเภอพนัสนิคม จังหวัดชลบุรี โดยในวันนี้เป็นวันไหว้พระจันทร์ซึ่งเป็นประเพณีที่สืบกันมาของคนเชื้อสายจีน โดยช่วงกลางคืนจะมีการจัดโต๊ะวางของบูชาไหว้พระจันทร์ ฉันเก็บภาพบรรยากาศภายในงานมาฝากเธอจะ




ในงานเทศกาลไหว้พระจันทร์คืนนี้ มีการประกวดความสวยงามของการจัดโต๊ะไหว้พระจันทร์ด้วย มีการตกแต่งกันไว้อย่างสวยงาม ไม่ว่าจะเป็นของไหว้ กระดาษไหว้ ดอกไม้ ของตกแต่ง โคมไฟ ไฟประดับ ต่างๆ แล้วแต่ว่าจะออกแบบกันแบบไหน บางโต๊ะก็มีน้ำพุอยู่ด้านหลังด้วย





บางที่ก็มีบริการจุดธูปให้ผู้ชมงาน เพื่อไหว้สักการะและเป็นสิริมงคลแก่ตัวเอง บางที่ก็มีขันน้ำมนต์ตั้งไว้ ใครจะพรมน้ำมนต์ก็ได้

โต๊ะไหว้พระจันทร์เหล่านี้ จัดตั้งไว้ ริมสองฝั่งถนนบริเวณเทศบาล ฉันเดินชมเพลินจนจะกลับแล้ว ก็ไม่ทันได้สังเกตว่า โต๊ะไหนได้รางวัลชนะเลิศ รองชนะเลิศ รางวัลชมเชย



หลังจากที่ไหว้เสร็จแล้ว ก็จะมีการเผากระดาษไหว้ อย่างที่เห็นในภาพ



งานที่เกี่ยวกับจีนๆ แบบนี้ ที่พลาดไม่ได้ก็คือ การแสดงการเชิดสิงโต และจะเชิดธรรมดาก็ไม่เล้าใจ จึงมีการแสดงสิงโตผาดโผน ดังเช่นเจ้าสิงโตสีขาวตัวนี้ ที่ต้องขึ้นไปยืนและกระโดดบนแท่นเหล็กสูง




โฉมหน้าสองหนุ่มภายใต้สิงโตที่สวยงาม และเก่งกาจ ซึ่งสองหนุ่มนี้ก็เก่งกาจไม่แพ้สิงโตเลย




แม้จะเก่งกาจสักเพียงใด ก็อาจจะมีการพลาดพลั้งกันได้ ดังนั้น ความปลอดภัยจึงเป็นสิ่งสำคัญ หนุ่มน้อยทั้งสองจึงมีผู้ดูแลความปลอดภัยให้อยู่ด้านล่าง




หลังการแสดงเสร็จสิ้น สิงโตสีขาวตัวนี้ ก็ออกทักทายผู้ชม ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของทุกคน โดยเฉพาะเด็กๆ




อีกสองสิ่งที่ประกอบการแสดงเชิดสิงโต ก็คือ ดนตรีที่ให้จังหวะสนุกสนาน และนายแป๊ะยิ้มคนนี้




นอกจากเจ้าสิงโตสีขาวแล้ว ก็ยังมีเจ้าสิงโตสีเหลืองตัวนี้ ชอบขึ้นไปอยู่บนที่สูงๆ ช่างหวาดเสียวจริงๆ




เจ้าสิงโตสีเหลืองผงาดอยู่เบื้องบน ส่วนเบื้องล่างนั้น ผู้รักษาความปลอดภัยต้องคอยประคับประคองเจ้าเสาต้นนี้อย่างแน่นหนา




การแสดงถัดไปก็เป็นการยืนต่อตัว เริ่มแรกก็ต่อกัน 4 ชั้น จากนั้นก็ต่อเพิ่มเป็น 5 ชั้น ด้านล่างก็ต้องคอยเฝ้าระวัง




โฉมหน้าสองหนูน้อยที่อยู่ชั้นบน ไม่ทันได้ถ่ายตอนหนูน้อยยืนขึ้นบนบ่า เพราะมัวแต่ตบมือดีใจให้เจ้าหนูน้อยตัวเล็กที่ขึ้นไปยืนได้สำเร็จ



เมื่อมีการแสดงแล้ว สิ่งที่ขาดไม่ได้เลย ก็คือผู้ชมทั้งหลาย ทุกคนใจจดจ่ออยู่กับการแสดงที่น่าหวาดเสียวครั้งนี้

เมื่อการแสดงเชิดสิงโตจบลง ก็เดินโยกย้ายมาอยู่ที่เวทีการแสดง สาวน้อยชุดสีชมพูกำลังร้องเพลงอย่างสนุกสนาน

ที่พนัสนิคมนี้ จะมีการทายปัญหาอย่างหนึ่ง ซึ่งเรียกว่า ทายโจ๊ก ทำไมเรียกแบบนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เป็นลักษณะคำถามที่มีลักษณะคล้ายกลอน โดยภายในกลอนจะสื่อความหมายถึงคำตอบ อย่างเช่น คำถามนี้

“ เคยซาบซึ้ง จึงได้ ใฝ่ฝันมาก
กลัวลำบาก ยากเขา เราฝืดฝืน
สุดระกำ ช้ำหม่น ทนกล้ำกลืน
ไม่แช่มชื่น รื่นจิต คิดกังวล”

หรือ คำถามนี้

“ ยามคับขัน ทันใด ไม่ชักช้า
หมายตีตรา อย่าไป รักใครเขา
ถูกทำร้าย กายหมอง ต้องซบเซา
ลากคอเอา เข้าใส่ ในตะราง”

แต่ฉันไม่รู้คำตอบหรอกนะ ถ้าเธอรู้บอกคำตอบให้ฉันหน่อยแล้วกันนะจ๊ะ


เมื่อมีงานเทศกาลต่างๆ สิ่งที่จะต้องมีด้วย ก็คือ ร้านค้า ขายของต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น น้ำ ขนม อาหารคาว หวาน ของเล่นเด็ก เสื้อผ้า รองเท้า และอีกสารพัดอย่าง ที่จะขายได้

เป็นอย่างไรบ้าง ดูรูปแล้ว เพลิดเพลินไปกับฉันไหมนี่ การเดินทางท่องเที่ยวในที่ต่างๆ ไม่ใช่แต่ว่าเที่ยวเพื่อความสุขอย่างเดียว ฉันว่าทุกครั้งที่เราเดินทางท่องเที่ยว เราจะได้รับความรู้ติดตัวกลับมาเสมอ ไม่มากก็น้อย เป็นประสบการณ์ในชีวิตหนึ่ง ที่ผ่านเข้ามาและน่าจดจำเอาไว้ เมื่อฉันไปที่ไหนมาแล้วมีโอกาสฉันจะเขียนมาเล่า และส่งรูปมาให้ดูอีกนะจ๊ะ

คิดถึง
ตะแบก